Vanochtend ging de wekker erg vroeg, want om 7:15 zouden we richting Kilolo vertrekken. Hier verzamelden allerlei vrouwen uit de omgeving om de internationale vrouwendag te vieren. Vanuit Ilula duurde deze reis maar liefst 3 uur. De bus vertrok vanuit het IOP centrum. Onderweg werden er vrouwen of leden van de scouting opgepikt die met ons mee gingen naar de vrouwendag (scouting, interessant, eventueel lijkt het me leuk om hier een keer mee te draaien). Nou de bus kon niet voller. In een rij van 4 personen werden toch zeker 6 personen gepropt. Veel beenruimte was er zeker niet. Dan denk je dat de bus gewoon over de snelweg gaat, nee hoor, de bus neemt een afslag en we belanden op de zandwegen. En gelukkig voor ons heeft het gisteren geregend waardoor het een grote, hobbelige en modderige bedoeling was. De buschauffeur heeft hier gelukkig geen last van en crost overal doorheen. Uiteindelijk komen we aan bij een groot gebouw waar meerdere groepen zich verzameld hadden. We lopen met al deze groepen weg van het gebouw, naar het startpunt van de stoet. Geleid door een grote box met muziek en enkele spandoeken paraderen we de straat door. Iedereen in nette rijen en swingend op de muziek. Gekkenhuis. Op een gegeven moment komt er een jongen van de scouting naar mij toe en zegt dat ik voorop moet lopen om foto’s te maken, hij neemt me zowat mee. Ik ren hem, beetje ongemakkelijk, maar braaf achterna. Maar wat ben ik blij dat ik dit heb gedaan. Zo heb ik toch nog even een paar hele gave foto’s kunnen maken! Dit was heel leuk om te doen en om te zien. De sfeer zat er bij iedereen meteen goed in! Na de parade gingen we een grote loods in. In deze loods stonden allerlei stoelen. We namen plaats op de stoelen en daar zat ik dan als enige mannelijke mzungu tussen de borstvoeding gevende vrouwen. Al snel komt er iemand van de IOP naar ons toe (de vrouw in oranje) en zegt dat we vooraan mogen zitten zodat we het beter kunnen zien. Dit doen we, maar bij mezelf vind ik het niet nodig dat we als ‘extra’ behandeld worden. De komende 3 uur verstreken waarbij de ene na de andere vrouw iets komt zeggen over vrouwen in de politiek, vrouwen met een eigen bedrijf, vrouwen in het algemeen en natuurlijk allemaal in Swahili. Wat wel erg leuk was, was dat er tussendoor steeds muziek was, waarbij er gelijk 40 vrouwen naar voren kwamen om te dansen. Als enige man durfde ik hier maar niet tussen te staan, ik wilde met mijn testosteron deze feministische feestdag niet verpesten natuurlijk. Er waren ook wat belangrijke mensen aanwezig, een of andere vrouwelijke commissaris van de overheid Kilolo. Na deze toespraken sprongen we weer in de bus om naar een kantoorgebouw te gaan waar voor iedereen lunch geregeld was. We werden weer voorgetrokken en moesten als een van de eerste eten pakken. Dit voelde heel ongemakkelijk en als voordringen. Nou een bord vol met rijst, een volledige kippenpoot en wat bonen achter onze kiezen en de lunch zat er weer in. Nog snel kon ik even met deze o zo belangrijke commissaris praten en haar bedanken voor vandaag, we waren hartelijk welkom. Toen de terugweg naar huis. Het was ongeveer half vier toen we vertrokken. Nou voor mijn gevoel zat de bus nu nog voller en had ik nog minder beenruimte. Rond 6 uur waren we weer bij het centrum. Iedereen ging meteen terug naar de kamer om even bij te komen. Om 7 uur gingen we eten, hmm vlees met mieren, en om 8 uur lag iedereen weer op zijn/haar kamer om te chillen of te slapen.
0 Comments
|
AuthorThomas
|