Aangezien ik vaak pas laat op school hoef te zijn, heb ik gevraagd of ik wat extra vrijwilligerswerk kan doen. De Afrikaanse levensstijl begon namelijk wel al een beetje te vervelen, dat ‘pole pole’ is niet zo mijn ding. Vandaag ging ik daarom mee om op een public school schooluniformen uit te delen aan de kinderen. Aan alle kinderen dacht ik, dat bleek helaas anders te zijn.. We kwamen aan op de school. Er kwamen meteen HEEL VEEL kinderen op ons afgerend. Ik denk dat ik niet overdrijf wanneer ik vertel dat het 200 kinderen waren. Alle kinderen wilden mijn haar en mijn huid aanraken. Ik voelde me net een beroemdheid en ik voelde me vooral heel ongemakkelijk. De kinderen spraken geen Engels, ze bleven voor me staan en MZUNGU roepen. Ik hoopte dat ze na een tijdje zouden gaan maar ze bleven maar staan, ik was helemaal omsingeld haha. Ik snapte niet waarom ze niet naar hun klas gingen, want de school was al begonnen. Uiteindelijk kwam ik erachter dat er zo’n tekort aan leerkrachten en klaslokalen was dat de kinderen elkaar af moesten wisselen. De kinderen krijgen dus maar een paar uur per dag les. Wanneer de kinderen les krijgen, zitten ze in een klas met ongeveer 80 kinderen. De leerkrachten liepen rond met stokken en probeerden de kinderen uiteindelijk bij ons weg te jagen. Het leek bijna alsof ze vee weg aan het jagen waren. Ik ben erg blij dat de school waar ik les ga geven heel anders is. Daar is het slaan van kinderen verboden, hebben alle kinderen gelijke schooluniformen, zitten de kinderen met minder kinderen in een klas en hebben de kinderen meer lesuren. Ik ben ook heel blij dat er geen kinderen vanuit het weeshuis naar deze school hoeven. Zij gaan allemaal naar betere scholen.
Ik had dus verwacht dat we alle kinderen nieuwe kleren mochten geven. Dit was ook erg hard nodig want alle kleren waren kapot en vies. De kinderen zagen er erg onverzorgd uit en sommige kinderen waren heel mager. Wat bleek, lang niet alle kinderen worden gesponsord en we mochten dus alleen de gesponsorde kinderen de kleren geven. De andere, ook arme kinderen keken toe hoe de andere kinderen nieuwe kleren, schoenen, schriften en pennen kregen. Ik voelde me hier zó verschrikkelijk bij. Het voelde zo oneerlijk.. Er zijn nog zoveel kinderen die ook gesponsord zouden moeten worden. De wachtrij hiervoor is helaas gigantisch..
1 Comment
|